کد مطلب:277066 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:240
انتظار ظهور منجی در بین یهود و نصاری
نویسنده آمریكایی كتاب «قاموس مقدّس»، درباره شیوع اعتقاد به ظهور، و انتظار پیدایش یك «منجی بزرگ جهانی» در میان قوم «یهود» چنین می نویسد:
«عبرانیان منتظر قدوم مبارك «مسیح» نسلاً بعد نسل بودند، و وعده آن وجود مبارك... مكرّراً در «زبور» و كتب انبیا، علی الخصوص، در كتاب «اشعیا» داده شده است. تا وقتی كه «یحیای تعمید دهنده» آمده، به قدوم مبارك وی بشارت داد، لیكن «یهود» آن نبوآت (پیشگوییها) را نفهمیده با خود همی اندیشیدند كه «مسیح» (سلطان زمان) خواهد شد، و ایشان را از دست جور پیشگان و ظالمان رهایی خواهد داد، و به اعلا درجه مجد و جلال ترقّی خواهد كرد». [1] .
نویسنده كتاب «قاموس كتاب مقدّس» در كتاب خود ازیهودیان، زبان به شكایت می گشاید كه دعوت عیسای مسیح را بعد از آن همه اشتیاق و انتظار، سرانجام نپذیرفتند
[ صفحه 41]
و او را مسیح واقعی نپنداشتند و او را با مسیح موعودی كه سلطان زمان خواهد بود و منجی واپسین و مژده اش را كتاب مقدّسشان داده بود و سالها در انتظارش در التهاب سوزان لحظه شماری می كردند، مطابق نیافتند. از این رو، با او به دشمنی برخاستند، حتّی وی را جنایتكار به ملّت اسرائیل، و تعالیمش را، ضدّ آرمان اساسی كتب مقدّس «عهد عتیق» (تورات و ملحقات آن) دانستند، ناچار به محاكمه اش فراخواندند و به اعدام محكومش كردند، و همچنان با احساس غبنی جانكاه مجدداً در انتظار «مسیح موعود» و رهایی بخش از رنج و ستم، نشستند.
مسیحیان، با این كه حضرت عیسی (علیه السلام) را «مسیح موعود» یهودیان می دانستند، چون نسبت به پیروی او احساس ناتمامی كردند، یكباره امیدشان از «زمان حال» بركنده شد؛ حماسه انتظار را از سرگرفتند و در انتظار «مسیح» و بازگشت وی از آسمان، در پایان جهان نشستند.
طبق نوشته «مستر هاكس» آمریكایی، در كتاب خود «قاموس كتاب مقدس» كلمه «پسر انسان» 80 بار در «انجیل» و ملحقات آن (عهد جدید) به كار رفته كه فقط 30 مورد آن با حضرت عیسی (علیه السلام) قابل تطبیق است، [2] و 50 مورد دیگر از «مصلح» و نجات دهنده ای سخن می گوید كه در آخر زمان ظهور خواهد كرد.! [3] .
«عبرانیان منتظر قدوم مبارك «مسیح» نسلاً بعد نسل بودند، و وعده آن وجود مبارك... مكرّراً در «زبور» و كتب انبیا، علی الخصوص، در كتاب «اشعیا» داده شده است. تا وقتی كه «یحیای تعمید دهنده» آمده، به قدوم مبارك وی بشارت داد، لیكن «یهود» آن نبوآت (پیشگوییها) را نفهمیده با خود همی اندیشیدند كه «مسیح» (سلطان زمان) خواهد شد، و ایشان را از دست جور پیشگان و ظالمان رهایی خواهد داد، و به اعلا درجه مجد و جلال ترقّی خواهد كرد». [1] .
نویسنده كتاب «قاموس كتاب مقدّس» در كتاب خود ازیهودیان، زبان به شكایت می گشاید كه دعوت عیسای مسیح را بعد از آن همه اشتیاق و انتظار، سرانجام نپذیرفتند
[ صفحه 41]
و او را مسیح واقعی نپنداشتند و او را با مسیح موعودی كه سلطان زمان خواهد بود و منجی واپسین و مژده اش را كتاب مقدّسشان داده بود و سالها در انتظارش در التهاب سوزان لحظه شماری می كردند، مطابق نیافتند. از این رو، با او به دشمنی برخاستند، حتّی وی را جنایتكار به ملّت اسرائیل، و تعالیمش را، ضدّ آرمان اساسی كتب مقدّس «عهد عتیق» (تورات و ملحقات آن) دانستند، ناچار به محاكمه اش فراخواندند و به اعدام محكومش كردند، و همچنان با احساس غبنی جانكاه مجدداً در انتظار «مسیح موعود» و رهایی بخش از رنج و ستم، نشستند.
مسیحیان، با این كه حضرت عیسی (علیه السلام) را «مسیح موعود» یهودیان می دانستند، چون نسبت به پیروی او احساس ناتمامی كردند، یكباره امیدشان از «زمان حال» بركنده شد؛ حماسه انتظار را از سرگرفتند و در انتظار «مسیح» و بازگشت وی از آسمان، در پایان جهان نشستند.
طبق نوشته «مستر هاكس» آمریكایی، در كتاب خود «قاموس كتاب مقدس» كلمه «پسر انسان» 80 بار در «انجیل» و ملحقات آن (عهد جدید) به كار رفته كه فقط 30 مورد آن با حضرت عیسی (علیه السلام) قابل تطبیق است، [2] و 50 مورد دیگر از «مصلح» و نجات دهنده ای سخن می گوید كه در آخر زمان ظهور خواهد كرد.! [3] .
[1] قاموس مقدّس، ص 806، به نقل از كتاب «او خواهد آمد»، ص 32.
[2] او خواهد آمد، ص 33، به نقل از قاموس مقدس، ص 219.
[3] او خواهد آمد، ص 33، به نقل از قاموس مقدس، ص 219.